Vandaag was mijn moeder bij ons op bezoek en gingen we even heerlijk een (klein) stukje wandelen naar een soort kinderboerderij met een natuurspeeltuin en nog veel meer leuke dingen voor de kids om te doen.
Ook konden wijzelf even heerlijk opladen door het zonnetje en later lekker lunchen in een super leuke soort woonkamer style lunchroom.
Het was echt even fijn om de deur uit te gaan ondanks dat ik me al paar dagen zo rot voel.
Eenmaal thuis had ik mijn jongste zoontje op bed gelegd en de oudste mocht even filmpjes kijken op de telefoon.
Mijn moeder en ik raakten in gesprek.
En zei zag dat ik behoorlijk aan het inkakken was.
Ze zei ook tegen mij dat dat vaak erg duidelijk te zien is aan mij.
En ze was erg geïnteresseerd in hoe ik mij dan voel.
Ik krijg weinig echt zo'n gevoel van intresse over mijn moeheid.
Er is namelijk ook wel vaak gezegd als ik zei: "ik ben moe" dat mensen zeiden:
Ja iedereen is wellis moe, ik ook...
Dit voelt echt naar als mensen dit zeggen..
Ik probeerde mijn moeder uit te leggen wat ik op zo'n moment voel.
"Het is alsof mijn hele lichaam honderden kilo's gewichten aan zich heeft hangen."
Ik begon ook over dat eigenlijk voor iedereen z'n lichaam 'normaal' voelt kwa gevoel. Je loopt en doet dingen met je armen elke dag en het voelt gewoon 'normaal'.
En tuurlijk na een dag werken of een uur intensief sporten voel je behoorlijk je spieren in je lichaam. Maar je weet ook dat dat zo hoort.
Bij mij voelt dit dus soms al zo na een nacht slapen en niks geks gedaan te hebben. Of gewoon ineens pats boem...
Hierdoor denk ik vaak terug aan de tijd dat ik dit niet had. De tijd dat ik niet eens wist wat zenuwpijn was of die vreselijke vermoeidheid..
Elke dag wens ik dat het ooit weggaat.
En als er dan betere tijden zijn krijg ik toch weer hoop en denk ik al gauw: ik kan alles gewoon weer zoals toen.
Maar helaas is het al meerdere keren voorgekomen dat er dan weer een dal komt en t voelt alsof er niks verbeterd is..
Maar mijn moeder beseft denk ik niet hoe fijn dit was voor mij dat ze echt het leek te begrijpen en naar mij luisterde ♡
Dus bedankt mam je hebt mij even het gevoel gegeven dat je me begrijpt♡
Heb jij zelf vaak Pijn in je lichaam en herken je mijn verhaal?
Of ken jij iemand die dit ook heeft?
Dan hoop ik dat jij hier wat aan kan hebben
door dit even gelezen te hebben.
Liefs, Annebel
Reactie plaatsen
Reacties